اما چه کسی قدرت جمع آوری و جذب این سه دسته رای مستعد را دارد؟ "آرای پرقدرت". آرای پر قدرت چیست؟ رای پر قدرت، رای طرفداران متعصب است که بجز رای خودشان، تلاش می کنند دیگر آرای مستعد را نیز جمع آوری کنند. این رای پر قدرت نزد طرفدران با انگیزه و متعصب است که نامشان "جانفدا" است.
چه چیز جانفدا می سازد؟ اول گفتمان و بعد هم رهبری کاریزما.
جریان اصلاحات گفتمان یکدستی پیدا کرده است. خاصه به حسب نزدیکی به کارگزاران، نظام گفتمانی یافته است. در اقتصاد و سیاست و فرهنگ؛ لیبرالیسم و عرفی گرایی.
از جهت رهبری کاریزما نیز "قدرت غیر رسمی ای" دارد که همین در "سایه بودنش،" عامل کاریزما شده است. محدودیت های بیشتر برای وی، قدرت کاریزمایی اش را بیشتر هم می سازد.
اما این وضعیت برای جریان اصولگرا به چه نحو است؟
جریان اصولگرا در هر انتخاباتی دو راه پیش رو دارد. یک رقابت داخلی. دو ائتلاف.
رقابت داخلی که سرنوشتش معلوم است. می شود انتخابات ریاست جمهوری. می ماند وحدت. اصولگراها تا هفته گذشته فکر می کردند، علت شکست شان در انتخابات ریاست جمهوری، تنها نداشتن وحدت است. امروز متوجه شدند ماجرا وحدت هم نیست. سرنوشت وحدت هم می شود انتخابات مجلس دهم. بنابراین تصمیم گیری "دو سر باخت" و حرکت در "کوچه بن بست" است.
اما چرا با گزینه وحدت شکست خوردند؟ علت در "غیبت جان فداها" هست. اصولگراها برای اولین بار یک وحدت حداکثری داشتند اما برای اولین بار هم بود که جان فدا نداشتند.
جانفداها در شرایط وحدت حذف می شوند و این همان اشکال اصلی به وحدت های صوری است که بزرگان اصولگرا بدان توجه نکردند.
اصولگراها تصور کردند واژه اصولگرایی یعنی گفتمان یکسان. حال آنکه اصولگرایی تعبیری مبهم و کلی است و در درون خود خرده گفتمان هایی دارد که قابل جمع شدن با هم نیستند و با وحدت های یک شبه، گفتمان یکدست نمی شوند و بنابراین جانفداها که صرفا گفتمانی شکل می گیرند از بین می روند.
همه شاهد بودند که طرفداران لیست زرد حتا توان پاسخگویی به شبهات مربوط به این لیست را نداشتند. طرفدارن دوآتشه هم در خلوت می نالیدند. این مهمترین عامل برای از بین رفتن جانفدایی است. به همین سبب مجبور بودند بجای پاسخ به شبهات مربوط به لیست، دشمن و رقیب را درشت نمایی کنند که این نیز در این دور از انتخابات میسر نبود. چون رقیب با لیست سفید و بی حاشیه آمده بود.
از طرفی در شرایط وحدت های شب انتخاباتی، رهبری کاریزما نیز از بین خواهد رفت و جمع شورایی نمی تواند حکم کاریزما برای بدنه داشته باشد. نتیجه این می شود که اصولگراها نمی توانند کمترین توفیقی در جلب آرای مستعد یعنی آرای ناپایدار و خاکستری داشته باشند.
به همین دلیل است که گفته می شد وحدت واقعی از بدنه به راس منتقل می شود نه از راس به بدنه. آرای گفتمانی در صورت وحدت رووس و در بهترین حالت؛ به "تمکین بدنه" منجر می شود اما این تمکین، انگیزه کش است و جانفدا ها را از بین می برد.
با این توصیف اصولگرها در آینده نیز در برزخ تصمیم گیری قرار خواهند داشت. رقابت کنند می شود انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و ائتلاف کنند می شود انتخابات مجلس دهم.
اما راه حل چیست؟ وحدت از پایین به بالا؛ از بدنه به راس. و البته که این کار برای شب انتخابات نیست. از امروز باید همت کرد. زحمت دارد و تلاش دلسوزانه می طلبد.
به چه نحو می تواند خرده گفتمان های اصولگرایی را یکی کرد؟ ایستادن در فصل مشترک های اصولگرایی. این فصل مشترک ها چیست؟ یکی از مهمترین ها و شاید هم تنها ترین آن خدمت به مردم است. کیسه بدوش بگیرند و راه بیافتند بین مردم.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
